Ze zijn grotendeels uit het straatbeeld en van de gemeentelijke aanplakborden verdwenen, de affiches tegen schaliegas. Een enkele auto rijdt er nog mee rond. Maar het verzet is nog niet gebroken.
Eerdere artikelen over schaliegas verschenen op 12 juli, 9 september, 17 september en 16 oktober.
In de Cevennen, het ruwe bergachtige gebied in het midden van Frankrijk, heerst altijd nog de geest van het verzet. In de achttiende eeuw trokken de Protestanten zich hier terug, na hun nederlaag tegen Lodewijk XIV. Later was dit een toevluchtsoord voor de maquis. En nadat de verbeelding niet meer aan de macht bleek, na de mislukte studentenrevolte van 1968, namen veel alternatieve Parijse studenten de wijk naar de Cevennen om daar geitenboer te worden en op de markt hun pelardons te verkopen. Ze zijn er nog steeds, de ‘soixante-huitards’, te herkennen aan hun grijze paardenstaart en vredelievende voorkomen.
Altijd water tekort
Maar als in deze streek naar schaliegas wordt geboord? Michelle is lid geworden van het comité tegen de proefboringen. Door de hele streek hebben ze telefoonnummers uitgewisseld. Bij het eerste teken van grootschalige activiteiten loopt de bevolking te hoop. Boringen naar schaliegas kunnen niet met klein materieel worden uitgevoerd, ze zijn uitermate zichtbaar. En hoewel de regering alle projecten in deze streek voorlopig heeft afgeblazen, blijven ze er niet gerust op.
De bezwaren zijn bekend. Die van verontreiniging van het grondwater worden door Michelle misschien sterk overdreven. Ze hangen sterk af van de zorgvuldigheid waarmee het gasbedrijf te werk gaat. Maar het probleem van het watergebruik hebben ze goed in de gaten. Hoe zou een gasboringsbedrijf hier grote hoeveelheden water kunnen onttrekken aan een streek waar het water altijd al een probleem is? Maanden waarin geen druppel valt wisselen af met 100 mm in één dag, een achtste van wat er in een jaar valt – zodat men het water weer zo snel mogelijk wil afvoeren, en de grondwaterstand altijd laag blijft. De klimaatverandering maakt dit patroon alleen maar erger. Her en der worden bassins aangelegd voor de opvang van regenwater – niet genoeg voor de oplossing van de problemen van de komende jaren, zelfs zonder de extra watervraag van de boringen naar schaliegas.
En terwijl Gérard, aanhanger van de linkse presidentskandidaat Mélanchon, haar voortdurend aanvult, en ik uit ervaring wijs geworden voorzichtig blijf met de pastis, vertelt Michelle dat ze alert blijven. Ze zullen het hier niet toestaan. Zelfs al is de werkloosheid hoog. Ze zullen het ongerepte platteland blijven verdedigen.