Europese plasticfabrikanten trekken nu samen op met milieuorganisaties, ze willen beide een eind aan het storten van plastic afval. Zij pleiten voor strengere recyclingeisen, om zo te voorkomen dat een belangrijke grondstof wordt weggegooid, en zien een stortverbod als een belangrijk beleidsinstrument. Maar milieuorganisaties en de industrie hebben een totaal andere visie op andere beleidsmaatregelen, zoals een belasting op plasticafval, en statiegeld.
EU Green Paper
De instabiliteit van de olieprijzen is een van de achtergronden van de stellingname van de industrie. Bij betere recycling worden ze daar deels tegen beschermd. In maart bracht de EU commissaris voor het milieu, Janusz Potočnik, een Green Paper op plastic afval uit, met aanbevelingen, ter voorbereiding van de herziening van de Europese richtlijn over storten van afval in 2014. Zowel de industrie als de milieugroepen waren er blij mee. Maar velen vrezen dat nationale regeringen dwars zullen liggen tegen de groeiende consensus in Brussel dat er een einddatum moet komen voor het storten van plastic flessen en verpakkingsmateriaal. De verschillen met betrekking tot het storten van afval in Europa zijn groot: terwijl bijna al het huishoudelijk afval in Roemenië en Bulgarije wordt gestort, hebben Noord-Europese landen doorgaans een stortverbod ingesteld.
Het storten van afval betekent niet alleen dat de energie en grondstoffen in het afval verloren gaan; door het ontbreken van strenge afvalwetten komt veel afval, in het bijzonder plastic afval, op straat terecht als zwerfvuil. Onvermijdelijk komt een deel hiervan terecht in de oceanen, bijdragend aan de plastic soep. Maar tot dusverre lijkt dit argument in de politieke arena niet veel gewicht te hebben.
Naar vrij verkeer van afval in een Schengengebied
De industrie wil graag geleidelijk een eind aan het storten van recyclebare materialen, niet alleen plastics, maar alle materialen met hoge energie-inhoud. Een stortverbod lijkt het juiste middel om het percentage recycling omhoog te brengen. De plasticproducenten willen ook naar vrij verkeer van afval in een ‘Schengengebied van afval’, waardoor vervoer van recyclebare materialen naar onderbenutte buitenlandse scheidingsinstallaties mogelijk wordt – tot nu toe verboden in vele landen. Milieuorganisaties, bijvoorbeeld het Europese Milieubureau, een lobbyclub in Brussel, willen graag een totaal verbod op het storten van plastics, en denken dat een belasting op plastic afval, en statiegeld, daartoe sterk zullen bijdragen.
Industrie en milieuorganisaties zijn het eens over het doel dat afval geheel uitgebannen moet worden, en over overheidssteun voor de zich ontwikkelende recyclingindustrie; maar ze verschillen van mening over het idee van de industrie dat verbranding van moeilijke plasticsoorten moet worden bevorderd.
Europa als geheel doet het niet geweldig bij het hergebruik van afval. Slechts een kwart van het huishoudelijk afval in Europa wordt gerecycled. Uit Eurostat cijfers blijkt dat van de 503 kilo die Europeanen gemiddeld weggooien, 37% wordt gestort, 25% wordt gerecycled, en 15% wordt gecomposteerd. Zo’n 23% wordt verbrand, meestal voor energieproductie. En dat terwijl Europa nog wel zegt een doelmatige grondstoffeneconomie te willen zijn.
www.euractiv.com/sustainability/industry-pushes-eu-ban-plastics-news-529188