Het Europese Parlement heeft gesproken. Biobrandstoffen moeten terug van 10 naar 6% bijmenging in 2020. Is dat erg of is dat juist goed? En waarom? Volgens Europese cijfers zouden biobrandstoffen in 2020 sterk bijdragen aan de stijging van de voedselprijzen. En ze zouden onverantwoorde veranderingen in landgebruik (ILUC) veroorzaken. Die cijfers trekken anderen juist weer sterk in twijfel, en ze komen bovendien uit ongepubliceerde rapporten. Wat kunnen de gevolgen zijn voor de biobased economy in Europa?
Alle gevechten gaan over het gebruik van biomassa voor brandstoffen, en het Europese beleid op dit punt zwalkt alle kanten uit. Wij zijn vooral geïnteresseerd in biochemicaliën en biomaterialen, heel iets anders maar sterk afhankelijk van het biobrandstoffenbeleid. Michael Carus van het Duitse nova-Institut uitte enkele weken geleden al zijn zorgen in een interview in La Bioeconomista. Zoals hij zei: ‘We hebben dringend een nieuw beleidskader nodig voor de meest efficiënte en duurzame toepassing van biomassa (namelijk biomaterialen). Dat betekent vooral het scheppen van een level playing field voor gebruik in energie en in materialen. Vijf jaar geleden was dit een wereldwijd probleem. Nu is het vooral een Europees probleem.’ Daarnaast noemde hij het ‘bestaande beleidskader een obstakel voor de biobased economy in Europa.’ Inderdaad kunnen we op dat bestaande beleidskader niet erg gerust zijn na wat er zojuist is gebeurd in de Europese bestuursorganen. Met name door wat je toch wel verlakkerij kan noemen.
Bijmenging
Met een kleine meerderheid van stemmen bracht het Europese Parlement de verplichte bijmenging in 2020 terug van 10 naar 6%. Met gemarkeerde, aparte hoeveelheden voor bio-ethanol en voor biodiesel. Voor ePURE, de club van Europese ethanolfabrikanten (eerste generatie allemaal) was dit resultaat in zoverre de moeite waard, dat bioalcohol in ieder geval een eigen quotum heeft gekregen waarop de fabrikanten zich kunnen richten. Apart van de biodiesel die voor een belangrijk deel uit plantaardige oliën (palmolie!) en afgewerkte vetten wordt gemaakt. Minder gelukkig zijn ze met de vage quota voor tweede generatie alcohol en de onheldere situatie geschapen door dubbel- en vierdubbeltellingen. Wij, van deze site, vinden overigens dat klimaatvriendelijke producten moeten worden gestimuleerd door een stevige CO2-belasting, nu de markt van CO2 emissierechten niet blijkt te werken. Van biobrandstoffen en zeker van verplichte bijmenging houden we niet. Dus in zoverre is de beslissing van het Europese Parlement voor ons een stap in de goede richting.
Ongepubliceerde cijfers
Ik zei al dat de stemming over bijmenging in het Europese Parlement nipt was. De MEP’s waren kort van tevoren warm gemaakt door gelekte cijfers uit een nog niet gepubliceerd rapport van het Joint Research Centre van de Europese Commissie. Volgens deze cijfers zouden biofuels voor zeker 50% bijdragen aan de stijging van de voedselprijzen in 2020, en hun ILUC-effecten zouden tegen die tijd schrikbarend zijn (onder een overigens terechte verwijzing naar de oliepalmplantages in Indonesië). Maar wetenschappelijke studies geven steeds verder uiteenlopende resultaten. In het nabije verleden hebben andere deskundigen gemeld dat er nauwelijks een bijdrage is geweest aan de stijging van die voedselprijzen in het nabije verleden en dat de ILUC-effecten tot nu toe vrijwel verwaarloosbaar waren. Wie moeten we geloven?
Een en ander betekent dat er door Europa grof geschut is gehanteerd. Met ongepubliceerde cijfers. Welk spel is hier gespeeld en door wie? Wordt hier een oorlog tegen de beginnende biobased economy gestart? In onze opinie is een groene economie, gebaseerd op een groene chemie, wat de wereld nodig heeft. Juist ook Europa. De biobased economy is de onderliggende kracht die de komende lange golf in de economie zal moeten dragen. Nieuwe innovatie en groene welvaart, gecombineerd met klimaatbeheersing, dat is toch wat de wereld nodig heeft?