Verlies in de voedselketen bedraagt jaarlijks momenteel ongeveer $1 biljoen, volgens Lux Research, een technologisch ontwikkel- en adviesbureau uit Boston. Dit betekent niet alleen een economische maar ook een humanitaire crisis. De Verenigde Naties hebben daarom als doel gesteld dat verlies in de voedselketen met 50% moet worden verkleind in 2030. Een rapport door Lux Research, Preserving the Food Chain, beschrijft nu de sleuteltechnologieën hierbij.
Verlies in de voedselketen bedraagt wereldwijd tussen een derde en de helft van al het voedsel dat wordt geproduceerd. Dit verlies vindt plaats in alle stappen van de voedselketen. In armere landen vindt het meeste verlies plaats bij de productie. Sommige gewassen worden niet geoogst of verspild, een deel van het voedsel wordt opgegeten door ongedierte of bederft. In rijkere landen wordt juist veel voedsel verloren bij de consumptie, ongeveer 100 kg per persoon per jaar. Verlies in de voedselketen wordt vooral een probleem bij een verstoorde keten of wisselende vraag. Zoals tijdens de Covid-19 pandemie. Daardoor hebben we oog gekregen voor het belang van ketens bestand tegen verstoringen. Technologie is daarbij de sleutel, zegt Lux Research.
Technologische oplossingen voor verlies in de voedselketen
Het bedrijf noemt zes terreinen waarop technologische innovatie belangrijk is: voor de oogst, opslag na de oogst, bewerking, verpakking, distributie en gebruik in huis. In elk van deze segmenten stelt Lux vast welke technologieën het voedsel het best beschermen en bewaren. Zoals het gebruik van nieuwe conserveringsmiddelen, eetbare coatings en actieve verpakkingen.
In de farmaceutische industrie en die van bestrijdingsmiddelen hebben ze het belang van houdbaarheid van de producten al lang erkend. Daar zijn innovaties als productformuleringen met langere levensduur en koudemanagement goed ontwikkeld. Nu dringt dit ook door in de voedselsector. Vooral biologische en digitale hulpmiddelen zijn nieuw. Digitale hulpmiddelen zijn belangrijk vóór de oogst, bijvoorbeeld als waarneming van het gewas en verwerking van die beelden. Bij de distributie worden digitale instrumenten gebruikt in slim ketenmanagement. En als het product eenmaal bij de consumenten thuis is gekomen, maken deze uit bezorgdheid graag gebruik van sensoren die aangeven of het product nog geconsumeerd kan worden.
Biologische oplossingen
Biologische oplossingen zullen doorbreken bij verpakkingen. Zoals in ‘actieve verpakkingen’, vooral met antibacteriële werking. Tot nu toe is de verpakking vooral ‘passief’ geweest, bijvoorbeeld door het voedsel te houden in een stikstofatmosfeer, wat bederf voorkomt. Nu kijken onderzoekers naar ‘actieve’ oplossingen. Daarbij grijpt de verpakking in op het ademen van vruchten en groenten, door gassen te absorberen of los te laten, door vocht te reguleren of bacteriële activiteit te beperken. De EU financiert een programma NanoPack waarin flexibele plastic voedselverpakkingen worden onderzocht. Deze bevatten antioxidanten en antibacteriële stoffen die bederf tegengaan. Zulke materialen kunnen ook worden uitgerust met sensoren. Deze houden de kwaliteit van bederfelijke waar in de gaten, en geven deze door aan ontvangstations elders.
Verlies in de voedselketen is een ernstig probleem voor een wereld die 10 miljard mensen te eten wil geven. We moeten niet alleen de voedselproductie vergroten, maar ook verliezen verkleinen.
Interessant? Lees dan ook:
Omgaan met de complexiteit van biomassa
Hoe dekken wij de toekomstige eiwitbehoefte?
Kleinere soja-importen bij efficiëntere voedselketen