Zeewier wordt momenteel vooral geteeld in Azië. Maar de Noordzee, tussen Engeland en het Europese continent, is een aantrekkelijke plaats voor zeewierteelt. Deze tussenzee is rijk aan voedingsstoffen. Zeewier kan voedsel leveren, nuttige stoffen en biogas. Er zijn nog wel innovaties nodig om de teelt rendabel te maken.
Innovaties met zeewier
Een van die innovaties wordt dit jaar getest aan de Eemshaven in Noord-Nederland. Bij deze proef groeit zeewier in speciaal ontworpen netten die de zaden en kleine planten beschermen. Met deze speciale kweekkorf kunnen zeewierboerderijen gemakkelijker worden gestart. Er zijn grootse plannen om deze boerderijen aan te leggen in windparken, waarvan er momenteel een aantal op de Noordzee in aanbouw zijn. De zee is daar vaak onstuimig, ver uit de kust. Men moet dus een manier vinden om het zeewier te beschermen terwijl het groeit. Het plan is om het gewas te telen tussen de turbines, waar de scheepvaart toch al moet worden beperkt. En het te oogsten wanneer het windpark wordt bezocht voor reparaties en onderhoud.
Zeewier als voedsel is in opkomst. Het kan bijvoorbeeld worden geserveerd als pasta, zoals ontwikkeld door het bedrijf Seamore. Er zijn vele soorten zeewier; bijvoorbeeld ook te gebruiken als alternatief voor bacon, als wrap, als smaakmaker en in bewerkte vorm bijvoorbeeld in mayonaise. Gezondheid en duurzaamheid worden voor steeds meer mensen een reden om hun eetgewoonten te veranderen – zeewier vormt van daaruit een belangrijke nieuwe mogelijkheid. En sommige soorten wier, gemengd met gras, helpen koeien om minder broeikasgas uit te stoten.
Processen
Vaak moet het wier echter worden bewerkt om er nuttige producten uit te halen. Zeewier bevat eiwitten en suikers; voedingsstoffen die kunnen opgewerkt tot kunstmest. Restproducten kunnen worden vergist tot biogas. Zulke processen zijn echter notoir moeilijk, omdat de grondstof voor een belangrijk deel bestaat uit zout water. Dit moet eruit worden gehaald om de nuttige stoffen te isoleren, een proces met veel risico op corrosie. Het is daarom goed nieuws dat onderzoekers van de universiteiten van Exeter en Bath in het VK een proces hebben ontwikkeld waarbij het zoute water niet eerst hoeft te worden verwijderd. Ze gebruiken zure en basische katalysatoren om suikers te maken, en pyrolyse om het restproduct om te zetten in bio-olie en kunstmest.
Bij dit verwerkingsproces wordt niet alleen zeewier omgezet, maar ook plastics die vaak tussen aangespoeld zeewier zitten. Dat maakt het proces geschikt om de Sargassum te behandelen die de laatste jaren aan de kusten van Midden-Amerika aanspoelt. Daar rot het wier op de stranden; het stinkt en jaagt de toeristen weg. Er is grote behoefte aan geschikte methoden voor verwerking. Wel moet het proces dat de onderzoekers hebben ontwikkeld, nog worden opgeschaald.
Interessant? Lees dan ook:
Bioraffinage van zeewier: veel werk, hoge verwachtingen
Zeewier wordt big business
Duurzame viskwekerijen